Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Η Μνήμη Δεν Μένει Πιά Εδώ

     Καταργούνται!
     Ναι, καταργούνται. Ποιοί; Οι πενταψήφιοι αριθμοί κλήσης για τα τηλεφωνικά ραντεβού με τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ.  Το μέτρο που εφαρμόστηκε με τρελή επιτυχία για να εξυπηρετούνται οι ασφαλισμένοι, σε λίγο θάναι παρελθόν. Άλλη μιά τεράστια επιτυχία που όμως δεν βρήκε την ανταπόκριση που έπρεπε από τον ''πτωχό τω πνεύματι'' λαό, καταργείται.
     Και τώρα; Πώς θα κλείνονται τα ραντεβού τώρα; Μα με το παλιό ''κακό'' 184. Μά.. Δεν έχει μα! Ξέρουν αυτοί! Και τότε δεν ξέρανε;  Να σας πώ:
     Το μόνο που ξέρουνε είνα να ξαμολιούνται στα παράθυρα των ειδήσεων, να κραυγάζουν, να πετούν λάσπη σε κάθε έναν που έχει αντιρρήσεις, να κομπάζουν ότι αυτοί ξέρουν κι εσείς δεν ξέρετε, να πουλάνε εξουσία και αυθεντία.
     Κι αν αναρωτιέστε πώς θα ξαναβγούν τώρα στα παράθυρα, μόλις 5-6 μήνες μετά, για να επιχειρηματολογήσουν για τα αντίθετα, σας απαντώ: Πολύ εύκολα.
     Εύκολα, διότι πρώτον δεν έχουν τσίπα, είναι ξετσίπωτοι. Δεύτερον διότι δεν έχουν αξιοπρέπεια, τους φτύνεις και λένε πως ψιχαλίζει. Τρίτον διότι είναι τόσο δειλά ανθρωπάκια όσο δεν φαντάζεστε, που τρέμουν μήπως χάσουν την θεσούλα, την καρεκλίτσα της εξουσίας. Τρομάρα τους..
     Και τέταρτον και σπουδαιότερο, διότι εμείς δεν έχουμε μνήμη! Ή μάλλον έχουμε. Αυτήν του χρυσόψαρου. Δευτερολέπτων.
     Γιατί αν είχαμε μνήμη δεν θα βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση ως κράτος.
     Αν είχαμε μνήμη περισσότεροι απ' τα 3/4 των βουλευτών δεν θα ήταν βουλευτές.
     Αν είχαμε μνήμη όσοι είτε από αμέλεια, είτε από πρόθεση μας κατέστρεψαν, δεν θα τολμούσαν να πατήσουν ξανά το πόδι τους στην Ελλάδα, ή θα ήταν στην φυλακή.
     Φρόντισαν όμως επί τριάντα τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις μας παρέα με τα ΜΜΕ, με την λοβοτομή της κομματικοποίησης των πάντων, να αφαιρέσουν την μνήμη από τον έλληνα πολίτη.
     Όμως ''Λαός για ζωή, θα πει λαός με μνήμη'' λέει ο Σπύρος Μελάς, ''Κεφάλι χωρίς μνήμη, είναι θέση αφρούρητη'' έλεγε ο Ναπολέων, ακόμα ''Βίγλα αψηλή στα φρένα μας η μνήμη'' ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης.
     Επιτακτική ανάγκη άρα, είναι να ξαναβρούμε την μνήμη μας σαν λαός. Για να βάλουμε μιά τάξη, να χωρίσουμε την ήρα απ' το στάρι, στην ανάγκη και να τιμωρήσουμε.
     Να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Γιατί:
     Όσο θα είμαστε σαν τα χρυσόψαρα θα είμαστε μέσα στην γυάλα..
     
    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου